De R is weer in de maand. Voor ons is dat hopelijk de R van rust en reinheid. Normaliter is de zomer een tijd van ontspanning, vakantie en nieuwe plannen maken. Bij mij ontstaan er altijd nieuwe ideetjes en tijdens de vakantie nadenken, er over praten met mijn man en er nog eens van een afstandje naar kijken, nam ik geregeld afscheid van zaken die me tegen waren gaan staan of ging ik juist nieuwe avonturen aan. Net zoals nu een jaar geleden met Energetix starten!
Dit jaar liep het helaas helemaal anders. Onze oudste zat al een tijd niet lekker in zijn vel, had behoorlijke buien thuis en liep steeds meer vast op school. Al sinds eind groep 3 waren we aan het praten met CJG en school en besloten we een traject in te gaan bij een kinderpsycholoog. Na 3 spelbijeenkomsten werd bevestigd wat wij al jaren weten en op school aangaven: hij is hoogbegaafd met enorme faalangst en perfectionisme. Deel aard van het beestje maar zeker aangewakkerd door verschillende omstandigheden met name op school. Helaas stond school wat ons betreft niet open genoeg voor onze vermoedens of mogelijkheden aan te reiken binnen school zonder een extern onderzoek. Toen hij ook nog zonder enige vorm van communicatie in dezelfde situatie werd geplaatst waar in groep 3 de ellende mee begon, was voor ons de maat vol. We waren al aan het kijken voor een andere basisschool. Dit had wat ons betreft toen nog niet zo’n haast. Maar ineens was het een ander verhaal: een totaal ontredderd kind dat dreigde weg te lopen van school of naar de klas met zijn “oude” juffen. Toen begon de mallemolen: school maakte duidelijk dat we maar gewoon moesten accepteren dat hij in die bepaalde klas kwam en stond niet open voor een tijdelijke oplossing. Direct contact opgenomen met de leerplichtambtenaar, samenwerkingsverband, andere basisschool en onderwijsconsulent om info in te winnen, want 1 ding was zeker: hij kon zo niet meer naar school! Ik las al een tijdje mee in een Facebook groep over hooggevoeligheid en hoogbegaafdheid. Ik las posts van ouders in dezelfde situaties, nooit verwacht dat dit ons zou overkomen maar dat was (gek om te zeggen) toch een fijn idee om er niet alleen voor te staan.
En toen was het zomervakantie. Een zomer met een heel boos en bang jongetje. Duizend vragen over waar hij terecht zou komen, of hij al zijn vriendjes kwijt zou raken en waarom hij niet gewoon bij zijn oude juffen kon zitten. Vertel dan maar eens dat die hem niet meer in de klas wilden. Uiteraard niet zo gezegd. We hoopten er een leuke tijd van te kunnen maken maar helaas zaten we er allemaal teveel doorheen. Vlak voor onze vakantie overleed namelijk mijn schoonmoeder. De normaal zo krachtige rots in de branding van het gezin verloor zijn moeder. Een grote klap er bij en hoewel we blij waren er lekker met z’n viertjes op uit te zijn, konden we er niet zo van genieten. Na de vakantie ging de strijd gewoon weer verder, want school hield voet bij stuk. De leerplichtambtenaar was zeer behulpzaam en begripvol. Ze vertrouwde ons oordeel als ouders, zag onze inzet en gesterkt door steun van de psycholoog mochten we hem thuis houden. Wekenlang ben ik aan het bellen, regelen en wachten geweest. We dachten een leuke school gevonden te hebben met regulier en HB onderwijs op aanraden van de school waar we eerst heen wilden. Ons leek dit ideaal. Hij zou daar kunnen starten in regulier onderwijs en dan doorstromen naar HB onderwijs als hij de beruchte IQ test had gedaan. Die test lieten we hem nog niet doen op aanraden van de psychologe omdat de uitslag nu niet representatief zou zijn. Helaas oordeelde die school dat hij obv het schooldossier te “bewerkelijk” zou zijn voor de reguliere groep 5 maar dat hij van harte welkom is als we de IQ test hebben laten doen. Nou nee dank je feestelijk! Het gaat nu om het belang van ons kind en niet om een cijfertje. De moeite werd niet eens genomen om de psychologe te bellen. Gelukkig hadden we daarna een super leuk gesprek met de basisschool van ons 1e plan. Een warm gesprek waar niet gekeken werd naar een schooldossier maar naar ons oordeel als ouders en het feit dat hij recht heeft op een veilige leeromgeving waar hij zichzelf mag zijn. En zij gunden hem een plek! De last viel ter plekke van mijn schouders! Inmiddels is dit de 2e volledige week school en is ook het traject bij de psychologe begonnen in een groep met HB kindjes. Een hoop “oud zeer” moeten we nog verwerken en we hebben nog een weg te gaan maar we hebben er het volle vertrouwen in dat het goed komt! De ochtenden gaan nog wat moeizaam, maar ja het is ook gewoon een knul van 8 met een eigen wil. Maar hij komt huppelend en fluitend uit school en er is weer ritme in ons leven!
Omdat de druk bij mij zo hoog opliep en ik figuurlijk verzoop, had ik het plan óf een dag minder op kantoor te gaan werken óf er mee te stoppen. Ik haal veel voldoening uit mijn baan maar wil extra tijd voor mezelf, mijn kids en mijn bedrijf. Gelukkig was dit goed en ben ik daar 1 september mee begonnen. De onrust in mijn hoofd begint langzaam te verdwijnen en ik krijg mijn focus weer terug.
Lange tijd getwijfeld of ik dit zou willen plaatsen maar ik denk dat ik er goed aan doe. Niet alleen om het van me af te schrijven maar misschien ook om anderen een hart onder de riem te steken. Inmiddels heb ik al genoeg soortgelijke verhalen gehoord en gelezen. Soms onvoorstelbaar om te bedenken maar we hebben de berg beklommen en voor ons is het licht er weer! En wat ben ik blij dat ik mijn hartwerk heb. De leuke contacten met klanten en collega’s en het staan op beurzen hebben mij mede op de been gehouden. Een welkome afleiding en iets helemaal van mezelf.